Uitleg over kredietrisico-overdrachtsobligaties (CRT)

Kredietrisico heeft altijd centraal gestaan in de bankwereld. Wanneer een bank een lening verstrekt – of het nu gaat om een hypotheek, een autolening of een commerciële financieringsfaciliteit – neemt zij het risico op wanbetaling van de lener op zich. Traditioneel droegen banken dit risico volledig op hun balans. In de afgelopen twee decennia zijn er echter nieuwe structuren ontstaan die financiële instellingen in staat stellen dit risico te herverdelen naar de bredere kapitaalmarkten. Een van de belangrijkste innovaties op dit gebied is de Credit Risk Transfer (CRT)-obligatie .

Wat zijn CRT-obligaties?

CRT-obligaties zijn effecten die zijn ontworpen om een deel van het kredietrisico van een portefeuille leningen – vaak hypotheken – van een bank of door de overheid gesponsorde entiteit (GSE) zoals Fannie Mae of Freddie Mac over te dragen aan particuliere beleggers. In wezen stellen CRT-obligaties kredietverstrekkers in staat om het wanbetalingsrisico van hun leningen te delen met institutionele beleggers, in plaats van alle potentiële verliezen zelf te dragen.

Hierdoor kunnen banken en GSE's:

Verlaag de kapitaalvereisten in regelgevingskaders zoals Basel III en Basel IV .
Maak balanscapaciteit vrij om meer leningen te verstrekken.
Bied een nieuwe activaklasse aan beleggers die op zoek zijn naar rendement.

Hoe werken CRT-obligaties??

De structuur van een CRT-obligatie is in sommige opzichten vergelijkbaar met mortgage-backed securities (MBS) , maar met een andere nadruk. In plaats van rente- en aflossingsbetalingen van leners door te geven, richten CRT-obligaties zich op het absorberen van kredietverliezen op een onderliggende hypotheekportefeuille.

Dit is hoe het meestal werkt:

Er wordt een pool van hypotheken geïdentificeerd, meestal leningen van hoge kwaliteit die al voldoen aan de criteria van Fannie Mae, Freddie Mac of de interne normen van een bank.
De uitgevende entiteit creëert tranches van CRT-effecten. Elke tranche vertegenwoordigt een risicolaag, waarbij tranches met een lagere rating eerst verliezen absorberen en tranches met een hogere rating alleen verliezen absorberen bij ernstige wanbetalingen.
Beleggers kopen deze obligaties en ontvangen in ruil daarvoor periodieke couponbetalingen , waarvan de prijs het risico van verlies weerspiegelt.
Als leningen in de pool niet worden terugbetaald, worden de verliezen toegewezen aan de CRT-beleggers in volgorde van trancheprioriteit, te beginnen met de meest junior obligaties.

Deze verliesabsorberende functie onderscheidt CRT-obligaties van standaard-MBS, waarbij beleggers doorgaans worden beschermd door een overheidsgarantie.

Soorten CRT-obligaties

De CRT-markt heeft zich sinds 2013 ontwikkeld tot een aantal afzonderlijke structuren, voornamelijk aangestuurd door Fannie Mae en Freddie Mac. Enkele veelvoorkomende formaten zijn:

STACR (Structured Agency Credit Risk) – Uitgegeven door Freddie Mac.
CAS (Connecticut Avenue Securities) – Uitgegeven door Fannie Mae.
Private CRT – Vergelijkbare structuren uitgegeven door banken of particuliere instellingen buiten het GSE-kader.

Elk van deze programma's geeft obligaties uit in meerdere risicoklassen, vaak aangeduid met M1, M2, B1, B2 , enz., variërend van investment-grade tot speculatieve high yield-niveaus.

Voordelen voor banken en GSE's

Voor emittenten bieden CRT-obligaties verschillende voordelen:

Kapitaalverlichting: Door kredietrisico over te dragen, hoeven instellingen minder wettelijk vereist kapitaal aan te houden voor hun hypotheekportefeuilles.
Liquiditeitsbeheer: Ze kunnen kapitaal hergebruiken in nieuwe kredietverleningsactiviteiten en zo de groei van de huizenmarkt ondersteunen.
Marktdiscipline: Door particuliere investeerders bij het kredietrisico te betrekken, ontstaat een prijsmechanisme dat de visie van de markt op hypotheekkredietvoorwaarden weerspiegelt.

Voordelen voor beleggers

Voor beleggers bieden CRT-obligaties:

Aantrekkelijk rendement: hogere coupons vergeleken met overheidsobligaties of staatsobligaties, vanwege de expliciete risico-blootstelling.
Diversificatie: blootstelling aan Amerikaanse woningkredieten, een activaklasse die niet direct gecorreleerd is met aandelen of bedrijfsobligaties.
Risicotranching: mogelijkheid om blootstelling te selecteren over verschillende risiconiveaus, van investment-grade tot high yield.

Betrokken risico's

Ondanks hun aantrekkingskracht brengen CRT-obligaties belangrijke risico's met zich mee:

Kredietrisico: Beleggers kunnen hun kapitaal verliezen als de wanbetalingen de verwachtingen overtreffen.
Liquiditeitsrisico: CRT-obligaties zijn minder liquide dan overheidsobligaties of staatsobligaties, waarbij de handel geconcentreerd is bij gespecialiseerde instellingen.
Marktrisico: De prijzen van CRT-obligaties kunnen aanzienlijk schommelen als gevolg van veranderingen op de huizenmarkt, de rentetarieven of de macro-economische omstandigheden.
Reguleringsrisico: Wijzigingen in het Amerikaanse woningbeleid, GSE-hervormingen of kapitaalregels kunnen de economie van CRT-uitgifte veranderen.

CRT-obligaties in de praktijk

De eerste grote CRT-programma's werden in 2013 gelanceerd, toen Amerikaanse toezichthouders en beleidsmakers na de financiële crisis van 2008 probeerden de blootstelling van belastingbetalers aan hypotheekrisico's te verminderen. Sindsdien hebben Fannie Mae en Freddie Mac honderden miljarden dollars aan hypotheekkredietrisico overgedragen aan particuliere investeerders.

Een typische transactie kan er als volgt uitzien:

Er wordt een pool van 30 miljard dollar aan hypotheken voor eengezinswoningen geselecteerd.
Fannie Mae geeft CRT-effecten ter waarde van 1 miljard dollar uit, verdeeld over meerdere tranches.
Beleggers kopen deze obligaties en in ruil daarvoor nemen zij een bepaald deel van de potentiële kredietverliezen voor hun rekening, bijvoorbeeld de eerste 500 miljoen dollar aan wanbetalingen.
Als het aantal wanbetalingen lager uitvalt dan verwacht, ontvangen beleggers hun coupons en hoofdsom terug. Als het aantal wanbetalingen toeneemt, dragen zij de verliezen voordat de belastingbetaler dat doet.

De rol van CRT in financiële stabiliteit

CRT-obligaties worden vaak gezien als een win-winsituatie :

Ze verminderen het systeemrisico door potentiële verliezen op de woningmarkt te verplaatsen van de overheidsbalansen.
Ze bieden particuliere investeerders de mogelijkheid risico te nemen in ruil voor rendement.
Ze zorgen voor transparantie en marktconforme prijzen voor Amerikaanse hypotheekkredietrisico's.

Critici beweren echter dat CRT-obligaties het risico kunnen verplaatsen naar minder gereguleerde hoeken van het financiële systeem en de spanningen kunnen vergroten bij een ernstige recessie op de huizenmarkt.

Vooruitkijken

Nu regelgevende kaders zoals Basel IV de nadruk blijven leggen op kapitaalefficiëntie, zullen CRT-obligaties waarschijnlijk een belangrijk instrument blijven voor banken en GSE's. De wereldwijde acceptatie kan ook toenemen: Europese banken hebben al geëxperimenteerd met soortgelijke Significant Risk Transfer (SRT) -transacties, en Aziatische instellingen zouden kunnen volgen.

Voor beleggers blijven CRT-obligaties kansen bieden op rendement, maar alleen voor beleggers die de complexiteit van het kredietrisico op de woningmarkt begrijpen en volatiliteit kunnen tolereren.